Hoe het kaartspel Fool te spelen

We keren terug naar de spellen die vroeger in casino's werden gespeeld en die aan populariteit verliezen. Hiervoor verhuizen we naar Oost-Europa.

Tot nu toe zijn daar nog maar weinig spellen ontwikkeld, ook omdat wedden op kaartspellen minder populair is in deze gebieden. Maar overal wil je graag bewijzen dat je beter bent dan anderen, en in durac wil je precies dat doen.

Het is een verdedigings- en aanvalsspel dat wordt gespeeld met een Frans pak kaarten. Het ontstond in het voormalige Russische Rijk en werd erg populair in de omliggende dorpen.

Het verhaal van de dwaas

Dit spel verscheen rond de 19e eeuw en komt oorspronkelijk uit Rusland. Veel analisten wijten het aan een voorwendsel om te beslissen welke speler de rest van de wodka uit de fles moest drinken. In veel contexten is het gebruikt als drinkspel.

De maatschappij van deze eeuw was behoorlijk competitief en was altijd op zoek naar een verliezer in kaartspellen. Vandaar de oorsprong van het spel - het woord fool.

In Russische landen kreeg het alles wat vandaag de dag bekend is over het spel, maar later verspreidde het zich naar de andere staten die zich afscheidden, wat leidde tot het verdwijnen van de USSR.

Georgië, Estland of Oekraïne waren enkele van de plaatsen waar hij meer invloed had, hoewel het in Polen was dat de dwaas met grote kracht kwam.

Sinds de twintigste eeuw verspreidde het zich naar de casino's van de Sovjet-Unie, omdat het erg leuk en een goede vorm van tijdverdrijf was. Niet alleen voor burgers, maar ook voor militairen die aan de fronten vochten.

Dit aanvals- en verdedigingsspel behoort tot dezelfde familie als andere zeer vergelijkbare spellen zoals bridge, mousse of Frans pinochle. Het heeft ook nieuwe aangepaste versies voortgebracht in landen zoals Finland. Casino Joy heeft veel verschillende spellen op zijn portaal, waaronder Fool.

Doel van het spel

Het doel van het spel is om alle kaarten in zo min mogelijk zetten weg te leggen. In de populaire cultuur is het belangrijker om niet te verliezen dan om te winnen, want het is de laatste die iedereen uitlacht en als verliezer beschouwt.

In casino's is dit belangrijk omdat de eerste meer fiches wint dan de tweede.

Elementen van het spel

• Frans kaartspel van 36 kaarten (zonder 2, 3, 4, 5 en jokers).
• Speeltapijt (optioneel).
• Inzetfiches (optioneel).
• 2 tot 6 spelers (in paren, trio's of individueel).

De gek uithangen

Allereerst moet worden opgemerkt dat dit spel verschillende variaties kent. Meestal zijn er twee tot zes spelers bij het spel betrokken, waarbij de limiet ligt op het aantal spelers dat mag inzetten.

Het kan gespeeld worden in paren van twee of trio's van drie, maar wordt meestal individueel gespeeld in gokhallen. Je kunt ook een Frans of Spaans kaartspel gebruiken, afhankelijk van waar het spel wordt gespeeld.

De meest gebruikelijke is om met een Frans kaartspel te spelen, en het is deze variant van de regels van de Dwaas die we in dit geval gaan uitleggen.

Van alle kaarten zijn er een aantal die verwijderd moeten worden. Jokers worden niet gebruikt, evenmin als de getallen van twee tot vijf. Van zes tot aas worden alle andere kaarten gebruikt en de volgorde van de kaarten is typisch voor de meeste praktijken:

• Ace
• Koning
• Koningin
• Alleskunner
• Tien
• Negen
• Acht
• Zeven
• Zes

Het is meer dan bekend, het spel begint wanneer de dealer de kaarten schudt en elke speler zes kaarten geeft om te beginnen. Elke speler moet zijn kaarten aangeven als ze allemaal rood, allemaal zwart of vijf kaarten van dezelfde kleur zijn.

In dit geval kan het spel niet gespeeld worden en gaat de dealer over tot een nieuwe, grondigere shuffle, wat resulteert in een nieuw spel. Dit is een manier om iemand niet de overwinning te geven of een ander bijna automatisch tot een nederlaag te veroordelen.

Nadat de eerste hand gedeeld is, wordt de eerste kaart van het resterende kaartspel open neergelegd. De positie is tegenovergesteld aan die van het kaartspel en wordt onder het kaartspel gelegd zodat de spelers het nummer en de kleur kunnen zien. De kleur van deze kaart is troef en heeft een merkwaardige eigenschap.

De speler die de laagste troef heeft, in dit geval een zes, mag deze ruilen voor een kaart die wordt opengelegd voordat de beurt begint. Zelfs als de spelers een gelijkspel hebben gespeeld en er geen andere kaarten op tafel liggen behalve deze, kan hij deze trekken en ruilen voor zijn eigen kaart.

De speler met de laagste troefkaart begint het spel, ongeacht of hij ervoor kiest om deze te ruilen voor een omgedraaide kaart in de stapel. Hij zal als eerste aanvallen en dus moet de speler links van hem verdedigen.

Dit gebeurt altijd tijdens een spel, zelfs als er een zet aan de gang is. Degene die speelt is de aanvaller en degene links is de verdediger.

De aanval in een fool's game bestaat uit het opengooien van een kaart. Dit kan elke kaart zijn die de speler verkiest, er zijn geen beperkingen. De speler aan de linkerkant is degene die moet verdedigen, en hij doet dit door een kaart te gooien van dezelfde kleur als zijn tegenstander, maar met een hoger nummer of een troefkaart.

Als de kaart van de aanvaller al troef is, mag alleen een kaart van dezelfde kleur maar hoger worden gespeeld. Er zijn echter voorwaarden om de aanval voort te zetten.

Neem het voorbeeld waarbij de aanvaller een zes gooit van een niet-troefkleur en de verdediger antwoordt met een negen van dezelfde kleur. De volgende aanval kan alleen met nog een zes of nog een negen zijn.

Als hij dat doet, dwingt hij de verdediger om de verdedigingskaart opnieuw uit te spelen, anders is de volgende speler links van de verdediger aan de beurt. Dit gaat zo door totdat de laatste speler van de ronde is gepasseerd of de aanval voorbij is.

Voor de verdediging hebben we al wat instructies gegeven. Wacht tot de speler rechts aanvalt en reageer dan door de verdedigingskaart in een rechte lijn bovenop de aanvalskaart te leggen, zodat de nummers van de twee kaarten zichtbaar zijn.

Je kunt je als volgt verdedigen: gooi de bovenste kaart van een niet-troefkleur; gooi een troef die hoger is dan die van de tegenstander, of gooi een troef die een kaart van een andere kleur verslaat.

Het echt interessante van dit proces is of de verdediging succesvol wordt afgerond. Het maximaal aantal toegestane aanvallen is zes, mits alle spelers alle zes de kaarten op de hand hebben.

Als de verdediger minder kaarten heeft, kun je net zoveel aanvallen uitvoeren als het aantal kaarten dat de verdediger heeft (als de verdediger vijf kaarten heeft, kun je maar vijf aanvallen achter elkaar uitvoeren). Een verdediger faalt als hij besluit dat hij niet meer kan of wil verdedigen tegen de aanvallen van de tegenstander.

In dit geval is de straf om alle kaarten op tafel te houden op dat moment. In dit geval wordt de aanval als succesvol beschouwd.

Om de verdediging te laten slagen, moet de aanvaller zich overgeven, besluiten om niet verder aan te vallen en passen. In dat geval worden alle kaarten op tafel weggegooid en wordt de tafel leeggemaakt voor een nieuwe beurt.

Een andere optie is dat de aanvaller doorgaat met zijn offensief en de verdediger al zijn aanvallen kan afslaan. Het spel eindigt als de verdediger geen kaarten meer heeft en tot winnaar van het spel wordt uitgeroepen. De beurt om te verdedigen gaat naar de volgende speler links en de aanvaller blijft hetzelfde.

Spelers beëindigen hun hand als alle kaarten die ze hebben op zijn. Ze moeten echter wel kaarten uitspelen tot de stapel op is.

Dat wil zeggen, als de verdediging de aanval succesvol countert en beide spelers hebben twee kaarten over op tafel, dan moeten ze twee kaarten trekken om weer zes kaarten op de hand te hebben.

Alleen als er niet meer genoeg kaarten in de stapel zitten voor iedereen, is het toegestaan om minder dan zes kaarten per speler te hebben.

Het gebeurt ook dat wanneer een verdediger succesvol verdedigt en alles op tafel wordt gereset, hij de aanvaller wordt en de volgende speler links van hem de nieuwe verdediger wordt.

Dit wordt altijd gedaan zodat alle spelers, indien mogelijk, beide rollen kunnen spelen. Als alle spelers hun kaarten hebben teruggelegd en er nog maar één speler over is, wordt deze laatste speler de verliezer en wordt hij de "fool" genoemd. Hij verliest het volledige bedrag van de oorspronkelijke inzet die nog op tafel ligt, en de winnaars verdelen de buit geleidelijk volgens hun uiteindelijke positie in het spel.

Opgemerkt moet worden dat in durac toernooien het de spelers zelf zijn die de wisseling van beurt aangeven en praten over het succes van verdedigingen en aanvallen.

In een casino geeft de dealer altijd de instructies. Daarom moeten dealers zeer goed geïnstrueerd zijn in dit spel. Word een Mr Play casinospeler om veel bonussen te krijgen.

Specifieke woordenschat

Aanvaller: elke speler die tijdens zijn beurt kaarten uitspeelt tegen de verdediger. Deze kaarten moeten dezelfde index hebben als een van de kaarten die al in dezelfde beurt zijn uitgespeeld en op tafel liggen.

Hoofdaanvaller: Een speler die zijn beurt begint met het gooien van één van de kaarten uit zijn hand naar de verdediger, meestal de speler links van hem.

Aanval: de actie waarbij je een verdediger aanvalt, d.w.z. een kaart uitspeelt tegen die speler. Aanval: de kaart waarmee je aanvalt.

Bank: een groep kaarten die onaangeroerd blijven liggen in het midden van de tafel zodat spelers hun handen kunnen schudden na een spelbeurt.

Verdediger: de speler links van de hoofdaanvaller die alle aanvallen van andere spelers ontvangt. De verdediger is degene die verschillende inzetten doet op de beurtkaarten als hij verdedigt tegen een aanval; hij staat dus toe dat hij wordt aangevallen met verschillende kaarten. Als hij dus verdedigt met een hoge kaart, staat hij toe dat hij wordt aangevallen met hoge kaarten en heeft hij nog hogere kaarten nodig om te verdedigen.

Hand: de set kaarten die een speler tot zijn beschikking heeft om te spelen, in de aanval of in de verdediging, afhankelijk van de situatie.

Speelbeurt: De fase van het spel die begint met de eerste aanval van de hoofdaanvaller. De spelbeurt eindigt met het verzamelen van alle kaarten die tijdens de beurt zijn gebruikt als de verdediger niet alle aanvallen kan beantwoorden, of met het verwijderen van alle kaarten die tijdens de beurt zijn gebruikt als de verdediger slaagt. Tijdens een spelbeurt blijven alle kaarten die tijdens de beurt zijn gebruikt open op de speltafel liggen.